Pierogi warkocz
Die Pirogge ist eine gefüllte Teigtasche aus Hefe-, Blätter- oder Nudelteig, die in der ostmittel- und osteuropäischen sowie finnischen Küche weit pierogi warkocz ist. Die Art der Herstellung, Füllungen und Bezeichnungen variieren von Region zu Region.
Die Beobachtung, dass das Wort oder gar ein vergleichbares Gericht gerade im südslawischen Sprachraum fehle, entzieht dieser Vermutung laut dem Slawisten Max Vasmer jedoch die Grundlage. Piroggen sind relativ aufwendig zuzubereiten, da sie nach der manuell oder maschinell erfolgten Teigherstellung per Hand gefüllt und geformt werden. Daher werden sie traditionellerweise in Gemeinschaftsarbeit angefertigt. Die rohen Piroggen garen ein paar Minuten in kochendem Wasser, werden in einer Pfanne mit Schweineschmalz gebraten oder im Ofen gebacken.
Sie wird traditionell mit Eibutter oder mit Wurst oder Käse belegt und wie Brot serviert. Diese Seite wurde zuletzt am 31. Dezember 2022 um 16:30 Uhr bearbeitet. Regelfall durch Anklicken dieser abgerufen werden. Ich cechą wspólną jest farsz otoczony płatem ciasta. W języku angielskim polskie pierogi bywają nazywane pierogies. Ponadto w książce podano przepis na pierogi ruskie z ciasta drożdżowego pieczone w piekarniku.
Słowo pierogi zadomowiło się w polszczyźnie w XVII wieku. W XIX wieku słowo pierogi miało już takie samo znaczenie jak obecnie i oznaczało potrawę z ciasta głównie pszennego, gotowanego albo pieczonego, wypełnionego różnymi rodzajami nadzienia. Ono z kolei zostało powiązane przez etymologię ludową ze słowem “pir” – święto. Według legendy Jacek Odrowąż zachwycił się ich smakiem podczas bytności w Kijowie i dzięki niemu zagościły w Polsce. Podobno pierogi znano już w XIII wieku. Początkowo przygotowywano je wyłącznie na specjalne okazje i święta. Takie odświętne i specjalne pirogi różniły się między sobą smakiem i kształtem oraz posiadały własne nazwy, np.
Stanisława Czernieckiego w najstarszej polskiej książce kucharskiej pt. Także w XVIII wieku pierogi były jedną z ulubionych i charakterystycznych dla kuchni polskiej potraw, obok barszczu, rosołu, sztuki mięsa, bigosu, kiełbasy z kapustą i rozmaitych kasz. W Słowniku kuchennym i spiżarnianym zamieszczonym na końcu tłumaczenia francuskiej książki kucharskiej pt. Pirogi, rozmaitym sposobem robią się, z sera słodkiego pirogi leniwe, inne w cieście zawijane, alboli też w piecu pieczone, lub z mięsa wieprzowego, wołowego tłustego siekanego, dobrze zaprawne.
Pierog, Pirog, lud nasz każde ciasto na drożdżach pieczone nazywa w ogóle pierogiem. W kuchni staropolskiej, dzielono go na kilka gatunków. W kuchni staropolskiej bardzo lubiane były pierogi z farszem ze słodkiej lub kwaśnej kapusty. Cztery przepisy na pierogi gotowane z grzybami, mięsem, serem lub powidłami odnotowano w dawnych książkach kucharskich z regionu Kujaw i Pomorza z początku XX wieku.
Pierogi jako potrawa zdobyły ogromną i trwałą popularność w kuchni polskiej, zarówno wiejskiej, jak i miejskiej. Pierogi gotowane są robione i spożywane w całej niemal Polsce, nie należą jednak do potraw tradycyjnych Śląska i Kaszub. Odpowiednikiem polskich pierogów gotowanych w kuchni rosyjskiej i ukraińskiej są wareniki. Ciasto na pierogi można sporządzić również bez dodatku jajek, tylko z mąki z dodatkiem letniej wody i soli. Pierogowe ciasto musi być bardzo dobrze wyrobione i elastyczne, aby po ugotowaniu uzyskać miękkie pierogi. Z ciasta pierogowego robi się także uszka i kołduny.
